Rezerwat przyrody Alkunkarinlahti (Finlandia)
Przywrócone dla ptaków podmokłe środowisko.
|
|
Obszar: 0,49 km2
Położenie: Ten niewielki rezerwat leży na północnym brzegu Zatoki Botnickiej, około 10 km na południe od Tornio.
Charakterystyka:
Alkunkarinlahti to bagna wysokie, niskie i podmokłe łąki, często porośnięte turzycą. Brzegi przylegające do zatoki porastają wysokie krzewy. Ochronie podlega tu naturalne środowisko różnego typu: szerokie ujście rzeki, bagna, łąki wybrzeża północnego Bałtyku i naturalne lasy.
Przywracanie podmokłego środowiska w Alkunkarinlahti do stanu z lat 1970 zostało przeprowadzone w latach 2000-2001. W wyniku tych prac obszar podmokły powiększył się z 2 do około 40 hektarów. Pozwoliło to stworzyć odpowiednie warunki dla gniazdowania ptaków, gdyż teren nie jest już zarośnięty wysoką roślinnością. Wybudowano trzy sztuczne wyspy dla gniazdujących ptaków, a ponadto oczyszczono obszar otaczający rezerwat i zbudowano kładki, wieże widokowe i wiaty.
Flora i fauna:
W maju zbiera się tu na odpoczynek dużo ptaków brodzących oraz mniejszych ptaków, które zatrzymują się w drodze na północ. Bliżej lata wiele ptaków odlatuje na swoje tereny gniazdowania i ich liczba w Alkunkarinlahti znacznie maleje. Ptaki reprezentują tu typowe gatunki wybrzeża południowej Laponii, z których najliczniejsze to kaczka krzyżówka, cyraneczka, kaczka świstun i czernica, płaskonos i cyranka, a także łabędź i gęś gęgawa. W lecie na podmokłych łąkach rezerwatu gniazdują bekasy, kuliki, brodźce, bataliony i krwawodzioby, mewy śmieszki i perkozy dwuczube oraz mniejsze ptaki jak potrzos czy rokitniczka. W ostatnich latach zagnieździł się na tym obszarze błotniak stawowy, który dalej na północ już nie występuje. Najlepszy okres na obserwację ptaków w zatoce Alkunkarinlahti to wiosna, kiedy ptaki migrują.
Dojazd:
Ze Sztokholmu drogą E4 wzdłuż zachodniego wybrzeża Zatoki Botnickiej do Haparandy i
Tornio. Dalej jedziemy drogą E4 w kierunku Kemi i po kilku kilometrach skręcamy w prawo na podrzędną drogę do Röyttä. Po około 10 kilometrach należy zwracać uwagę na tablice informacyjne przy parkingach, gdzie zaczynają się ścieżki do rezerwatu.
Trasy turystyczne:
W Alkunkarinlahti są dwie wieże widokowe skąd można obserwować ptaki, dwa miejsca biwakowe i ścieżka dydaktyczna. Wszystko to jest dostępne także dla osób niepełnosprawnych. Przy parkingu są toalety, dostosowane także dla osób niepełnosprawnych. W północnej części rezerwatu znajduje się ścieżka dydaktyczna o długości 700 metrów. Ścieżka prowadzi początkowo przez las, po szerokich drewnianych kładkach, obok których znajduje się wiele tabliczek informacyjnych z rysunkami roślin i ptaków, które żyją w najbliższej okolicy. Przy wiacie gdzie znajdują się ławki i miejsce na ognisko ścieżka rozwidla się. W prawo prowadzi do wieży obserwacyjnej, a prosto ścieżka zmierza w kierunku plaży, ale do niej nie dochodzi, gdyż dalej są niedostępne bagna. Druga wieża znajduje się w południowej części Alkunkarinlahti, tylko 300 metrów od parkingu. Przy końcu ścieżki jest także miejsce biwakowe z wiatą i miejscem na ognisko. Z wieży jest wspaniały, rozległy widok na jeziorka i podmokłe łąki, które rozbrzmiewają głosami różnych gatunków ptaków.
|
Szczegółowy opis rezerwatu przyrody i okolic z mapką w przewodniku „Skandynawia – Parki narodowe i rezerwaty przyrody”. Wydawnictwo „Bernardinum”, Pelplin 2007 |
