17 rezerwatów przyrody Olandii
Wyspa płaska jak stół.
|
|
|
|
|
|
|
|
Wyspa Olandia
Olandia (Öland) jest najmniejszą prowincją szwedzką o powierzchni 1342 km2, którą zamieszkuje około 25 tysięcy mieszkańców, ale w okresie letnim co najmniej potraja się. Jest to wyspa długości 137 km i bardzo wąska, o szerokości od 4 do 16 kilometrów, oddzielona od stałego lądu cieśniną kalmarską. Na wyspę prowadzi z lądu jeden z najdłuższych mostów w Europie, o długości 6 km. Teren Olandii jest zupełnie płaski, z największym wzniesieniem 55 m n.p.m., a wzdłuż dróg wytyczone są niekończące się ścieżki rowerowe.
Przybrzeżne obszary są znakomitym siedliskiem tysięcy ptaków migrujących, oraz miejscem gniazdowania ptaków morskich i brodzących. Na południu znajduje się rozległa równina Alvaret o podłożu ze skały wapiennej, pokrytej cienką warstwą gleby. Środkową część wyspy porasta las, natomiast północna część jest węższa, o zróżnicowanym krajobrazie. Zachodnia strona to skaliste wybrzeże o nieregularnym kształcie, natomiast na wschodniej stronie wybrzeża ciągną się długie piaszczyste plaże. "Rolniczy Krajobraz Południowej Olandii", na który składają się linearne wioski, uprawna ziemia i pastwiska, został wpisany na listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.
Rezerwaty przyrody na Olandii:
Latarnia morska „Erik Långe” Kamienny most prowadzi na maleńką wysepkę północnego krańca Olandii gdzie stoi latarnia morska Erika Långe zbudowana w 1845 roku.
Trollskogen (Puszcza trolli) - znajduje się na północy wyspy, na wschód od zatoki Grankulla. Jest to tajemnicze miejsce, gdzie na jawie wędrujemy w świecie wyobraźni stworzonym przez siły natury.
Neptuni akrar (Pola Neptuna) Kilka kilometrów na północ od Byxelkrok znajduje się wielkie pole gruzu skał wapiennych na nasypach rozpostartych wzdłuż brzegu morza. W pełni lata pola niebieszczą się morzem kwiatów żmijowca zwyczajnego. Zostały one nazwane „Polami Neptuna” przez przyrodnika Karola Linneusza na cześć rzymskiego boga mórz.
Byrums raukar Są to malownicze, strzępiaste skały wapienno-marglowe o nazwie „raukar”, sterczące na plaży w Byrum. Te zdumiewające formacje powstały w wyniku działania fal morskich w cieśninie kalmarskiej.
Thujabestandet W lesie koło Skäftekärr na północy wyspy możemy zobaczyć las czerwonych cedrów o wysokości ponad 30 metrów, oraz sosnę wejmutkę i jedlicę Douglasa.
Horns Kungsgard Jezioro Horn jest największym jeziorem na Olandii. Dawniej była to zatoka morska, która przez podniesienie terenu została odcięta od morza.
Egby strandängar Bagna Egby to rezerwat przyrody chroniący środowisko podmokłe w którym lęgi odbywa wiele gatunków ptaków morskich i brodzących.
Lilla Horn Obok bagna Egby leży rezerwat przyrody Lilla Horn. Są to śródleśne pastwiska, gdzie spotkać można rzadkie gatunki storczyków, jak np. miodokwiat krzyżowy.
Knisa mosse Jest to jedno najstarszych siedlisk ptaków na Olandi. Wrzosowisko jest na podmokłym terenie wapiennym z otwartą wodą na południu. Przez rezerwat prowadzi ścieżka okrężna.
Södra Gredas lövängar Łąki Södra Gredas obfitują w rośliny ziołowe i storczyki, a miejscami są także skupiska dębów i leszczyn. Jest to rezerwat przyrody, który na Olandii słynie z urodzajnych łąk.
Petgärde träsk Rezerwat przyrody Petgärde träsk obejmuje bagniste tereny 5 km na południe od Södra Gredas. Są to jedne z najświetniejszych ptasich terenów. Do kilku wież obserwacyjnych prowadzą oznaczone ścieżki.
Äleklinta W tym czarująco pięknym miejscu można zapoznać się z budową geologiczną wyspy Olandii. Na stromym klifie Landborgen o wysokość 15 metrów wyraźnie widać warstwy skał jakie ułożyły się w czasie milionów lat ewolucji.
Halltorps hage (Las Halltorp) Jest to w Szwecji unikalny rezerwat przyrody chroniący resztki hemiborealnego lasu, który 5 tysięcy lat temu pokrywał całą południową Szwecję. Jest tam bardzo bogata fauna i flora.
Beijershamn W 1850 roku w południowej części wyspy w cieśninie kalmarskiej zostało zbudowane dwukilometrowe kamienne molo. W trzcinach między molem i brzegiem siedlisko znajduje wiele gatunków ptaków, które można oglądać z wieży obserwacyjnej. Ścieżki turystyczne prowadzą do wielu punktów widokowych.
Eckelsudde sälskyddsomrade Eckelsudde jest zatoką na zachodnim brzegu w południowej części wyspy, gdzie na brzegu zobaczyć można foki. Często przebywa tu ponad 25 fok obrączkowanych i szarych.
Stora Alvaret Wielka Równina Alvaret jest największym pastwiskiem tego typu na świecie. Alvar olandzki to obszerny płaskowyż, niemal całkowicie pozbawiony drzew, obejmujący obszar o długości 37 kilometrów i 15 kilometrów szerokości. Na równinie wykształciły się rozległe węglanowe wrzosowiska, biotop w Europie unikalny. Na Stora Alvaret jest wiele tras godnych odwiedzenia, tak dla wycieczek pieszych, jak i rowerowych.
Rezerwat przyrody Ottenby To jedno z najlepszych miejsc do obserwacji ptaków w całej Szwecji! Dla ptaków jest to "stołówka" w której regenerują swoje nadwątlone siły po przelocie przez Bałtyk, lub przygotowują się do przelotu na południe. Zmęczone ptaki, które wiosną przelatują odległość 300 kilometrów nad otwartym morzem, dosłownie „ssane” są w dół widząc płaskie tereny podmokłe i zielone łąki na wschodnim brzegu wyspy.
|
Szczegółowy opis rezerwatów przyrody i okolic z mapką w przewodniku „Skandynawia – Parki narodowe i rezerwaty przyrody”. Wydawnictwo „Bernardinum”, Pelplin 2007 |
