Rezerwat przyrody Tanahorn (Norwegia)

Święte miejsce Saamów na arktycznym wybrzeżu fiordowym.

Położenie: Tanahorn leży na północno zachodniej części półwyspu Varanger nad Morzem Barentsa. Od maja do końca lipca panuje tu dzień polarny i słońce nie zachodzi. W dzień mogą zdarzać się nawet upały, ale w nocy mimo że świeci słońce jest dość chłodno.

Charakterystyka:

Tanahorn jest to liczący 266 metrów klif, który znajduje na zachód od Berlevåg przy wejściu do fiordu Tanafjord. Górzysty płaskowyż opada tu stromo do morza, na stokach widać wiele stożków piargowych. W dawnych czasach była to święta góra, na której Saamowie składali ofiary. Miejsce to nie zostało wybrane przypadkowo. Wysokie urwisko z zapierającym dech w piersiach widokiem na morze budzi duży respekt. W dole na szerokiej plaży widać wyrzucone przez fale morskie deski i belki z rozbitych statków. Przy dobrej pogodzie na przeciwnym brzegu fiordu w odległości około 15 kilometrów widać półwysep Nordkinn.

Flora i fauna:

Półwysep Varanger leży nad Morzem Barentsa, które jest bardzo obfite w zasoby ryb. Bogate w pożywienie wody oceanu przyciągają wielkie ilości ptaków morskich i brodzących, a także fok. Krajobraz wybrzeża jest bezdrzewny i jałowy o charakterze arktycznym. Wielkie obszary otoczaków i złomisk skalnych śmiało można nazwać kamienną pustynią, porośniętą miejscami tundrą, porostami i niskimi krzakami brzozy karłowatej.

Dojazd:

Ze Sztokholmu drogą E4 wzdłuż zachodniego wybrzeża Zatoki Botnickiej do Haparandy, następnie drogą E75 przez Rovaniemi w Finlandii do granicy z Norwegią i dalej 68 kilometrów do Tana bru. Cała droga ma długość około 1800 kilometrów.

Z Tana bru jedziemy drogą 890 na północ w kierunku Berlevåg. Już po kilkunastu kilometrach ukazuje się niesamowity krajobraz. Po bokach drogi wyrastają potężne stoki skalne jakby pocięte nożem. Wyraźnie widać ich fakturę, czerwono różowe pasy na przemian z szarymi. Za Gednje zaczyna się wielka otwarta przestrzeń z gołymi skałami, kamienistą ziemią i miejscami ubogą tundrą. Na pozór jest to zupełnie martwa okolica, jednak po uważnym przyjrzeniu się można dostrzec wielką różnorodność krzewinek, mchów i porostów, a do uszu dochodzą pogwizdywania siewek złotych. Najpiękniejszy, a zarazem najbardziej ekscytujący odcinek drogi prowadzi z Kongsfjord do Berlevåg. Z prawej strony szosy widać dziką scenerię fiordu z poszarpanymi brzegami, natomiast po lewej pojawiają się potężne szczyty z wieloma stożkami piargowymi. Tuż przed Berlevåg znajduje się niewielki rezerwat obejmujący fragment piaszczystej plaży, gdzie między łachami piachu sterczą ostre, stalowo srebrne skały. W wielu miejscach rosną kępki drobnych białych i niebieskich kwiatów oraz mech. Roślinność taka występuje tylko na Syberii i Spitsbergenie, a tutaj jest dużą rzadkością. Brzeg opanowały wszędobylskie mewy.

Trasy turystyczne:

Z Berlevåg trochę gorszą drogą po 8 km dojeżdżamy w pobliże Tanahorn. Po prawej stronie znajduje się mała tablica informacyjna o szlaku pieszym prowadzącym do Tanahorn. Od drogi do klifu jest około 4 km. Ścieżka prowadzi przez górzysty teren pokryty tundrą. Mijamy potok Bukkedalselva i doliną pokrytą niskimi krzewami, trawami i porostami podchodzimy lekko w górę aż do klifu. Szczyt Tanahorn (266 m) na którym leży okrągła piramida kamienna to przepaściste skały, do których dochodzi się wąską ścieżką bezpośrednio nad urwiskiem. Nie jest to dla ludzi z lękiem wysokości. Kilkanaście metrów dalej z krawędź klifu widać rozległą panoramę na Morze Barentsa i Tanafiord z poszarpanymi klifami fiordu w bezmiarze Oceanu Arktycznego, wbrew złej sławie latem bardzo spokojnego. Zejście z klifu na brzeg morza jest dużą atrakcją, ale wymaga trochę wysiłku i dużo ostrożności.

Szczegółowy opis rezerwatu przyrody i półwyspu Varanger z mapką w przewodniku „Skandynawia – Parki narodowe i rezerwaty przyrody”. Wydawnictwo „Bernardinum”, Pelplin 2007

Komentarze i opinie: