Rezerwat przyrody Skaupsjøen-Hardangerjøkulen (Norwegia)
Arktyczny krajobraz na południu Norwegii.
|
|
|
|
|
|
|
Obszar: 553,75 km2
Rok założenia: 1981
Położenie: Rezerwat leży w południowo-zachodniej Norwegii w Eidfjord i jest częścią wielkiego obszaru chronionego płaskowyżu Hardangervidda (4272 km2). Jedna trzecia płaskowyżu jest pod ochroną parku narodowego, a pozostały obszar obejmuje ochrona rezerwatów przyrody. Najniższy punkt rezerwatu leży 1050 m nad poziomem morza. W jego północnej części znajduje się lodowiec Hardangerjøkulen.
Charakterystyka:
Jest to typowy górski płaskowyż z łagodnymi wzgórzami i rozległymi równinami, które urozmaicają jeziora połączone rzekami. W okresie kolejnych zlodowaceń góry zostały starte aż do skały macierzystej, a lodowiec Hardangerjøkulen jest pozostałością ostatniego zlodowacenia.
Jego powierzchnia wynosi 73 km2, a najwyższy szczyt ma wysokość 1863 m. Hardangerjøkulen składa się z kilku mniejszych lodowców i jest szóstym co do wielkości w kontynentalnej części Norwegii. W okolicach lodowca panują warunki porównywalne do tych w Arktyce.
Flora i fauna:
Cały płaskowyż leży powyżej strefy drzew. Jest to teren pokryty nieurodzajną skałą i niemal całkowicie jałowy, z wrzosowiskami targanymi wiatrami. Roślinność na wrzosowiskach dostosowała się do jałowego skalnego podłoża i surowego klimatu. Część obszaru pokryta jest nawet latem cienką warstwą śniegu, a niektóre jeziora są zamarznięte.
Dojazd:
Z Oslo drogą nr 7 lub 40 do Geilo i dalej do Fagerheim. Droga nr 7 prowadząca przez płaskowyż Hardanger została nazwana „Narodową drogą krajobrazową”. Na przydrożnych parkingach znajdują się punkty informacyjne z bezpłatnymi broszurami dla turystów. Podróżując tą drogą przez Hardanger doświadczymy wielu mocnych wrażeń w niezwykłej scenerii dzikiej przyrody, raz dramatycznej i ponurej, a po chwili idyllicznej.
Do Finse można dojechać pociągiem (Bergensbanen) z Oslo lub Bergen.
Trasy turystyczne:
Z Finse prowadzą szlaki turystyczne na zachód i wschód wokół lodowca Hardangerjøkul i dalej na południe do Hardangervidda, a także na północ do Skarvheimen. Lodowiec jest łatwo dostępny od strony północnej. Z Finse w zimie na nartach można osiągnąć najwyższy punkt lodowca.
Na szlaki piesze można wyjść także od strony południowej. Z parkingu w Fagerheim do schroniska Krækkja (około 8 km) prowadzi dość łatwa, kamienista ścieżka. Teren jest lekko falisty, często pokryty śniegiem, ścieżka miejscami jest błotnista i mokra. Surowy krajobraz przypomina Arktykę, łagodne wzgórza pokryte śniegiem, niektóre jeziora jeszcze częściowo zamarznięte, a odsłonięta kamienista ziemia pokryta jest porostami i miejscami niskimi krzaczkami brzozy karłowatej. Ten dziki, wspaniały surowy krajobraz ma swój niepowtarzalny urok, tu naprawdę można poczuć tętno arktycznej przyrody. Konieczne są dobre buty trekingowe, ciepła odzież, kurtka przeciwdeszczowa i dobry śpiwór.
|
Szczegółowy pis rezerwatu przyrody i okolic płaskowyżu Hardangervidda z mapką w przewodniku „Skandynawia – Parki narodowe i rezerwaty przyrody”. Wydawnictwo „Bernardinum”, Pelplin 2007 |
