Kannestein na wyspie Vågsøy (Norwegia)
|
|
|
|
 Refvik |
Skała Kannestein
Od tysięcy lat fale morskie uderzają w norweską linię brzegową, kształtując wiele dziwnych formacji. Jedną z najlepiej rozpoznawanych jest skała Kannestein na wyspie Vågsøy. Jest ona najczęściej fotografowanym obiektem w całej gminie Vågsøy. Miejscowi ludzie nazywali ją „Kannestolen”, czyli „Końskie siodło”. Można też powiedzieć, że jest też podobna do pucharu na cienkiej nodze.
Skała Kannestein znajduje się na skalistym brzegu morza, w zatoce narażonej na silne wiatry zachodnie i duże fale. Podczas przypływu otacza ją woda. W czasie odpływu możliwe jest podejście suchą nogą bezpośrednio do skały. Wielu odwiedzających wspina się na nią, aby sfotografować się, siedząc na górze. Skała ma wysokość trzech metrów i należy uważać, aby nie poślizgnąć się, bo można sobie zrobić krzywdę. Od strony morza, Kannesteinen nie wygląda już tak spektakularnie. Sławę skały można porównać do kopenhaskiej Syrenki. Trudno ją znaleźć, a kiedy się ją zobaczy z bliska, wydaje się bardzo niepozorna.
Skała Kannestein ma tak niezwykły kształt, ponieważ zbudowana jest z eklogitu. Być może, fale morskie wypłukały trochę miększe fragmenty w dolnej części skały, lub zazwyczaj sięgały tylko do tej wysokości, gdzie obecnie jest jej cienka podstawa. Eklogit jest niezwykle gęstą, gruboziarnistą skałą metamorficzną, o podobnym składzie chemicznym do bazaltu, czyli skały wulkanicznej stanowiącej znaczną część dna oceanów. Powstał około 440 do 420 milionów lat temu w trakcie orogenezy kaledońskiej. Eklogit tworzy się, kiedy różne rodzaje skał w Ziemi ulegają zmieszaniu w wysokiej temperaturze pod wysokim ciśnieniem, nie topiąc się całkowicie. Składa się on z czerwonych i zielonych minerałów ułożonych w pasy, na powierzchni ma kolor czerwonawo-brązowy. Eklogit jest często używany do celów zdobniczych. Ponieważ jest dwa razy cięższy jak gnejs, dawniej często był stosowany jako balast na statkach.
Dojazd: Kannestein znajduje się w zatoce Kvalheimsvika, blisko wioski Nordoppedal, przy końcu drogi 601. Jest to około 15 minut jazdy na zachód od Måløy (10 km).
Latarnia morska Kråkenes
Latarnia morska w Kråkenes zbudowana została w 1906 roku na północno zachodnim krańcu wyspy Vågsøy, około 1 km od wsi Kråkenes i 21 km od Måløy. Podczas II wojny światowej latarnia została zbombardowana. W 1950 roku została odbudowana, a w 1986 zautomatyzowana. Jednak w 1991 roku została opuszczona. W 1997 roku otwarto tam kawiarnię, możliwe jest również wynajęcie „apartamentu dla nowożeńców”. Latarnia służy także, jako stacja meteorologiczna, która wysyła dane do Instytutu Meteorologicznego.
Drewniany budynek latarni stoi na wysokim, gołym skalistym brzegu. Tutaj Morze Północne spotyka się z Morzem Norweskim (62° N). Kråkenes jest to miejsce w Norwegii, gdzie są największe sztormy i huragany. Co roku zdarzają się wichury, w których prędkość wiatru przekracza 38 m/s, czyli 140 km/h. Największy huragan „nyttårsorkanen” w 1992 roku wiał powyżej 60 m/s, co jest równoważne 215 km/h. Niestety, nie zarejestrowano dokładnej prędkości, bo wtedy został zmieniony system obserwacji. Mimo że latarnia stoi 45 m nad poziomem morza, w okresie sztormów rozbryzgi fal sięgają powyżej dachu. Turyści odwiedzający Kråkenes, kiedy pogoda jest najgorsza doświadczają niesamowitych wrażeń, które zapamiętają na całe życie, ale większość turystów przyjeżdża tu w lecie. Kiedy byliśmy w Kråkenes w lipcu 2005 roku nie było wichury, ale wiał silny, ciągły wiatr. Dzieci bawiły się w ten sposób, że stawały tyłem do wiatru i opierały się o wiatr. Można było odchylić się od pionu o 30 stopni i nie przewrócić się. To było niesamowite doświadczenie i wielka frajda. Trochę utrudniało robić zdjęcia, bo niemożliwe było utrzymanie aparatu nieruchomo. Po tych emocjach kawa w ciepłym wnętrzu latarni smakowała wyśmienicie.
Refvik - piaszczysta plaża
Refvik to mała wieś na północy wyspy Vågsøy, około 10 km od Måløy. Miejscowość położona jest w głębokiej dolinie na zupełnie płaskim terenie, z wydmami i wielką plażą Refviksanden z pięknym srebrzystym piaskiem. Plaża ma 1,5 km długości i jest jedną z najpiękniejszych w Norwegii. Gdy pogoda sprzyja można się opalać i pływać w oceanie. W pobliżu plaży jest pole namiotowe. Okolica Refvik przypomina bardziej tropikalną wyspę, niż surową północ. Może brakuje tylko palm i ciepłej wody.
Po przeciwnej stronie wioski leży jezioro Refvikvatnet, największe na wyspie, które jest rezerwatem przyrody.
Dojazd na wyspę Vågsøy: z Oslo (570 km) można dojechać drogą E6, w miejscowości Otta skręcamy w lewo na drogę nr 15, jedziemy do końca i mostem wjeżdżamy do Måløy. Od 1974 roku Måløy z lądem stałym połączone jest mostem. Jest to najszybsza droga, bez przepraw promem przez fiordy i niesamowicie widokowa.