Park Narodowy Muddus (Szwecja)

Najpiękniejsze dziewicze lasy w Szwecji.

Obszar: 493,4 km²
Rok założenia: 1942.
Położenie: północna Szwecja za kołem podbiegunowym, na wschód od drogi nr 45, między Jokkmokk i Gällivare.

Charakterystyka:

W Muddus ochronie podlega duży obszar dziewiczego lasu z olbrzymimi sosnami oraz bagna i głębokie skaliste wąwozy z ich ciekawą florą i fauną. Teren jest płaski, tylko z kilkoma szczytami, a niemal połowa parku to różnego rodzaju bagna. Pomimo niedostępności obszar Muddus w przeszłości zamieszkany był przez osadników. W regularnych odstępach czasu park dotykają pożary, które zostawiają po sobie wyraźne ślady. Część lasów sosnowych jest względnie młoda, gdyż drzewa wyrosły po pożarze lasu w Unna Tjatekvare (1920), w południowo-wschodniej części (1933) i w Muddusjokk (1941). Dużo sosen przetrwało kolejne pożary i osiąga wiek ponad 100 lat. Dookoła jeziora Muddusjaure rozciągają się bagna i bory bagienne z niskimi lesistymi grzbietami na zachodzie i obszarem pagórkowatym na północy i wschodzie. Południowa część parku jest bardziej górzysta, z wieloma głębokimi dolinami przy rzece Luleälven. Przez jedną z dolin płynie rzeka Muddus­älven z wodospadem o wysokości 42 metrów, a stroma dolina Moskoskorsu ma prawie 100 metrów głębokości i 2,5 kilometra długości. W Muddusluobbal przy brzegu jeziora znajduje się wieża obserwacyjna, z której jest wspaniały widok na bagna i doskonały punkt do obserwacji ptaków.

Flora i fauna:

Jeziora Muddusjaure i Muddusluobbal znajdują się w środku parku, otoczone obszernym pasmem bagien, na których znajdują się wyspy suchej ziemi pokrytej dziewiczym lasem. Lasy sosnowe znajdują się głównie w południowych obszarach parku. gdzie ziemia jest żwirowata, często pokryta otoczakami i blokami skalnymi. Na północnym wschodzie przeważa las mieszany, w którym dominuje świerk. Na bagnach występują pasy twardej ziemi pokrytej trawą i turzycą, obok obszarów otwartej wody bogatych w rośliny wodne.

Lasy, jeziora i bagna Parku Narodowego Muddus są ostoją wielu gatunków zwierząt typowych dla obszarów północnej Szwecji, która obecnie bardzo zmieniła się na skutek działalności gospodarczej, rolniczej, a także myślistwa. W lasach Muddus największe drapieżniki to rysie i niedźwiedzie. Ścieżki niedźwiedzi można najczęściej spotkać w zachodniej części parku. W lasach najliczniejsze są łosie. W lecie także można zobaczyć renifery.

Duża część obszaru dookoła jeziora Muddusjaure jest siedliskiem ptaków i dlatego w okresie gniazdowania wstęp na ten teren jest zakazany. Jednak przez cały rok można podglądać ptaki z wieży obserwacyjnej w Muddusluobbal. W Muddus stwierdzono występowanie około 115 gatunków ptaków, z których 50 ma tu swoje miejsca gniazdowania. Wiosna jest najlepszym okresem obserwowania ptaków.

Dojazd:

Wejście do parku znajduje się od południowej strony w Skaite. Najłatwiej dojechać tam skręcając z głównej drogi 45 w Liggadammen w prawo za zaporą i elektrownią wodną.

Trasy turystyczne:

W Skaite zaczynają się szlaki turystyczne do wodospadu Muddus i wąwozu Moskoskorsu. W Muddus zabroniony jest połów ryb. Rozbijanie namiotów i rozpalanie ogniska dozwolone jest tylko w wyznaczonych miejscach. Na obszarze parku znajdują się cztery chaty noclegowe. Chaty są samoobsługowe, samemu trzeba sprzątać, gotować i zmywać naczynia. Jedzenie należy mieć własne, gdyż na terenie parku nie ma żadnego sklepu. Za nocleg na podłodze także trzeba zapłacić! Chaty turystyczne czynne są od 1 kwietnia do 30 września, a w pozostałym okresie roku klucz można otrzymać w biurze turystycznym w Jokkmokk i Gällivare. Najbliższe kempingi znajdują się w Jokkmokk i Gällivare.

Szlak Muddusleden ma 44 kilometry długości i zaczyna się i kończy się w Skaite. Jeżeli przyjedziemy autobusem do Liggadammen, to należy doliczyć jeszcze 26 kilometrów. Trasa jest dość łatwa, tylko ostatni odcinek przez dolinę Moskoskorsu jest pagórkowaty. Szlak jest oznaczony pomarańczowymi znakami malowanymi głównie na skałach i drzewach. Większa część szlaku prowadzi przez las iglasty, z krótkimi odcinkami otwartych przestrzeni. Na trasę, nawet jednodniową, należy mieć z sobą spodnie i kurtkę nieprzemakalną, buty trekingowe, a także moskitierę na głowę. Niesamowita ilość komarów i meszek nie ulęknie się żadnych środków owadobójczych. Na szlaku nie spotkamy wielu turystów. Kto chce zaoszczędzić trochę pieniędzy powinien na trasę kilkudniową zabrać namiot. Wodę do spożycia można pobierać w chatach turystycznych.

Ze Skaite do wspaniałego wodospadu Muddusfallet łatwa droga prowadzi przez las. Blisko wodospadu znajduje się chata turystyczna i dobre miejsce biwakowe. Przed chatą jest odgałęzienie szlaku w prawo, które prowadzi do doliny Moskoskorsu i dalej wzdłuż rzeki z powrotem do Skaite. Jest to krótsza wersja szlaku, którą można przejść w ciągu jednego dnia. W połowie drogi z Muddusfallet do Muddusluobbal ścieżka przechodzi przez most i dochodzi do wysokiej wieży obserwacyjnej nad brzegiem jeziora. Środkowa część parku dookoła jeziora Muddusjaure jest siedliskiem ptaków znajdującym się pod ochroną. Są to otwarte bagna, w zasadzie niedostępne dla turystów. Z Muddusluobbal do Manson, gdzie znajduje się kolejna chata jest 5 kilometrów. Jest to dobre miejsce na nocleg na trasie dwudniowej. Dalej do Tjurekvare ścieżka prowadzi lekko pod gorę i przez Nammates dochodzi do wielkiego kanionu Moskoskorsu. Po przejściu 2,5 kilometra po dość zróżnicowanym terenie, dochodzimy do szerokiej rzeki Luleälven.

Szczegółowy opis parku i mapka w przewodniku „Skandynawia – Parki narodowe i rezerwaty przyrody”. Wydawnictwo „Bernardinum”, Pelplin 2007

Komentarze i opinie: