Park Narodowy Rondane (Norwegia)

Imponujące góry, kamienne domki myśliwskie i renifery.

Obszar: 963 km², z czego część leży w strefie roślinności alpejskiej.
Rok założenia: 1962, rozszerzony w 2003 roku (jest to pierwszy norweski park narodowy).
Położenie: w okręgu Oppland w południowej Norwegii, około 100 km na północ od Lillehammer.

Charakterystyka:

Prawie cały obszar parku leży na wysokości ponad 1000 m n.p.m., powyżej linii drzew. Masyw Rondane znajduje się w środkowej części parku i składa się gęstej grupy nagich szczytów, które są łagodne z jednej strony, ale z drugiej opadają stromymi ścianami do głębokich, cienistych dolin. Góry zbudowane są głównie ze skał sparagmite, które są kruche i ich bloki tworzą charakterystyczne piargi na pochyłościach. W centralnej części parku zachowało się dużo śladów po epoce lodowcowej, jak głębokie doliny górskie wyżłobione przez lodowiec i wąskie jary wycięte przez lodowcowe rzeki. Południowa część parku jest bardziej spokojna, z łagodnymi szczytami, ale i tutaj jest wiele głębokich dolin i stromych zboczy górskich.

Flora i fauna:

Duża część obszaru parku to nagie skały, gdzie mogą przeżyć tylko najbardziej odporne rośliny. Na południu parku wegetacja jest bardziej bogata, z gatunkami roślin które wymagają żyźniejszej gleby, są także wrzosowiska i bagna. Duże obszary ziemi pokryte żółto białym dywanem chrobotka alpejskiego i reniferowego, podstawowym pożywieniem reniferów w okresie zimy. Na górskim płaskowyżu skały pokrywają żółto zielone porosty o nazwie wzorzec geograficzny. Jedna z kilku roślin, która potrafi przetrwać wysoko w górach to jaskier lodnikowy. Wody górskich jezior i rzek bogate są w okonie, pstrągi i palie alpejskie. Mimo skąpej wegetacji od tysięcy lat na terenach tych żyły dzikie renifery. Obecnie park narodowy jest ważną ostoją ostatnich stad dzikich reniferów w Europie. Oprócz dzikich reniferów, na obszarze Rondane od setek lat wypasane są też renifery udomowione.

Praktyczne rady:

Jeżeli w czasie wędrówek zobaczymy renifery, to nie należy podchodzić bliżej niż 500 metrów, aby swoją obecnością nie spowodować paniki wśród zwierząt. Każdy gwałtowniejszy ruch, nawet sięgnięcie po aparat fotograficzny, spowoduje ucieczkę reniferów.

Na terenie parku można chodzić poza wyznaczonymi szlakami i rozbijać namioty. Obowiązuje zasada, aby nie zostawiać po sobie żadnych śmieci! Jeżeli nie ma ogólnego zakazu, to można rozpalać ognisko. W jeziorach i rzekach można łowić ryby po wykupieniu pozwolenia. Nie wolno łowić ryb na żywca.

Dojazd:

Łatwy, z Oslo drogą E6. Przed miejscowością Otta należy skręcić w prawo na Mysuseter. Kręta droga prowadzi w górę aż do granicy parku w Spranget (16 km). Za przejazd drogą i postój samochodu na parkingu w Spranget trzeba zapłacić 10 NOK. Przejazd rowerem jest bezpłatny i drogą można dojechać aż do schroniska Rondvassbu!

Turystyka:

Imponujące góry Rondane cieszą się wielką popularnością wśród turystów norweskich i zagranicznych. W Rondane jest wiele schronisk turystycznych i gęsta sieć szlaków pieszych oznaczonych czerwoną literą „T”. Każdy turysta znajdzie odpowiednią dla siebie trasę z fantastycznymi wodospadami, spokojnymi i dzikimi otwartymi przestrzeniami lub nagimi skałami łańcuchów górskich. Dziesięć szczytów osiąga wysokość ponad 2000 m n.p.m.. W granicach parku są domki myśliwskie DNT (Norweskie Stowarzyszenie Turystyczne). Z okresu XIX wieku w pobliżu Peer Gynt – hytta zachowało się wiele kamiennych domków dla myśliwych.

Ciekawą atrakcją są piramidy ziemne Kvitskriup, blisko granicy parku w dolinie Uladalen. Kvitskriupresteine, czyli „biali kapłani”, są to białe ziemne kolumny ze skalnymi „czapkami” na szczycie. Piramidy ziemne są przykładem dziwacznej formy erozji, bardzo rzadkiej w północnej Europie.

Dobrym punktem wyjściowym w góry jest parking w Spranget, skąd do Rondvassbu jest około 5 kilometrów. Droga prowadzi przez płaskowyż pokryty porostami i wrzosem. Zbliżając się do Rondvassbu naszym oczom ukazują się wspaniałe widoki, odsłaniają się kolejne szczyty otaczające jezioro Rondvatnet, po lewej Ljosåbelgen (1948 m), Storsmeden (2016 m) i Veslesmeden (2015 m), a po prawej Vinjeronden (2044 m) i Storronden (2138 m). Zatrzymujemy się około 1000 metrów przed schroniskiem, gdzie jeszcze można rozbić namiot za darmo.

Zostawiamy namiot i udajemy się szlakiem w kierunku Vinjeronden (2044 m). Początkowo stroma ścieżka prowadzi na wschód, na rozgałęzieniu szlaków skręcamy w lewo na północ. Na końcu doliny stromo wspinamy się w górę, gdzie ścieżka skręca w lewo i prowadzi na szczyt Vinjeronden. Z Vinjeronden idziemy na Rondslottet (2178 m), najwyższy szczyt Rondane, skąd jest niezwykły widok na kotlinę Storbotn z jeziorkami i śniegiem leżącym u podnóża stromych ścian.

Szczegółowy opis parku i mapka w przewodniku „Skandynawia – Parki narodowe i rezerwaty przyrody”. Wydawnictwo „Bernardinum”, Pelplin 2007

Komentarze i opinie: